Veel toppers laten een steekje vallen op een vreemde vlucht
zondag 25 augustus 2013. Weer een week gedaan. Nog 3 weekenden en dan kunnen voor het seizoen 2013 de boeken weer toe. Voor het eerst sinds weken ook geen NPO-vlucht dus geen verplichtingen voor Het Spoor. Ook wel eens lekker. Het gedoe met het splitsen van de afdeling in Noord en Zuid betekent namelijk dat je als schrijver iedere week de klos bent. Als je zelf naar tevredenheid speelt gaat het wat gemakkelijker maar het blijft een hele opgave om wekelijks een of meerdere (korte) reportages te schrijven. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik het nog niet weet of ik hier mee door wil gaan. Eigenlijk moeten er gewoon meerdere schrijvers komen. Bijvoorbeeld iemand die zelf overnacht speelt en het leuk vindt om hierover te schrijven …. Maar goed ik zal de komende winter nog wel eens nadenken en met de nieuwe hoofdredacteur van gedachten wisselen.
De vlucht van zaterdag 24 augustus zou eigenlijk een vlucht zonder groot verhaal moeten zijn. Door toedoen van de weergoden ontstond echter wel een verhaal. Veel toppers lieten namelijk een steek vallen. De combinatie van een behoorlijk Oostelijke losplaats, een Oostzuidoosten wind onder een vrijwel geheel bewolkte hemel met op sommige plaatsen slechte zichten was gek genoeg voor veel tophokken een probleem.
Dat de tophokken aan de IJsselmeer-kant van de afdeling het moeilijk zouden hebben viel te verwachten. Zij hadden immers ‘dubbel nadeel’, d.w.z. een korte afstand en een windrichting die de duiven naar de kust dreef. Echter dat de kampioenen uit Amsterdam West op een enkele uitzondering na een draai om hun oren kregen was een totale verrassing. Het waarom hierachter was dan ook ‘the talk of the town’ bij de jaarlijkse barbecue waarop de prijzen van de Goudenringenrace werden uitgereikt (met als grote winnaars de heren van Lammeren en Snoek, zie foto’s).
Niemand kon er echt een vinger achter krijgen. Vooral het feit dat de duiven in Aalsmeer en omgeving wel relatief vlot naar huis kwamen en recht daarboven niet (in Bovenkerk, Badhoevedorp en Amsterdam West), hield de gemoederen bezig. Zoals altijd waren er gedachten over een slecht vertrek maar waarom de ene helft van de duiven er meer last van had dan de andere kon niemand verklaren. Ook was het allen opgevallen dat de duiven erg gestrest arriveerden, hetgeen vaak resulteerde in vele extra rondjes om het hok. Voor de spanning in de diverse kampioenschappen was het overigens prima. Alles schoof 3 vluchten voor het einde een beetje in elkaar.
De snelste duif van het concours viel voor de tweede maal dit jaar bij Cees van Vliet in Kudelstaart. Cees maakt altijd veel werk van zijn duiven maar met de navluchten gooit hij er nog een schepje bovenop. Vrijwel dagelijks wordt er gereden. Vaak tweemaal daags, ’s morgens met de duivinnen, ’s middags met de doffers. Deze inspanningen vertalen zich bijna altijd in sterk spel en afgelopen zaterdag was het niet anders. Zijn 23e getekende was de concurrentie aan de kust met een snelheid van 1538 mpm nog net te snel af. Aan de kust vielen de duiven overigens veel regelmatiger en was de concoursduur aanzienlijk korter. Niet zo gek want het gezegde ‘de mens wikt en de wind beschikt’ doet nog altijd opgeld.
De winnaars per rayon (allen grote namen):
Rayon A: Comb. Bleeker, Sint Pancras
Rayon B: Combinatie Tervoort-Hasert, Haarlem
Rayon C: Gebr. Kat & Zoon, Westzaan
Rayon D: Anne van Meerkerk, Beets
Rayon E: Harry Reith, Landsmeer
Rayon F: Cees van Vliet, Kudelstaart
Nu op naar Sens, dat ooit begon als de eens zo beroemde en beruchte Derby Der Junioren. Vroeger het hoogtepunt van het seizoen voor velen, tegenwoordig nog slechts een vlucht met een verbleekte glans voor een klein deel van de melkers. Zeker boven de rivieren is de deelname de laatste jaren dramatisch teruggelopen. De voortekenen voor dit jaar zijn ook al niet veel beter. In Noord Holland hebben we de laatste jaren meestal zo’n ruime honderd manden. Zo ongeveer 2.500 duiven. Na het achter ons liggende seizoen ben ik bang dat de deelname de kaap van de 1.500 duiven niet zal slechten …. Jammer want het blijft een mooie vlucht als de weergoden een beetje mee willen werken. Een goede vlucht ter voorbereiding op het oude duivenseizoen dat de junioren van dit jaar komend jaar wacht. Het lijkt er op dat het beetje extra routine dat deze vlucht oplevert zich het jaar erop vertaald in minder verliezen bij de jaarlingen. Althans dat is mijn persoonlijke ervaring (en dat zie ik ook in mijn directe omgeving).
De generale voor Sens viel overal in het land in het water. Alle (mid)fondvluchten voor de jonge duiven moesten na uitstel tot zondag uiteindelijk worden ingekort tot Vitesse-afstanden. Misschien nog niet eens zo slecht na 3 nachten mand. Volgende week weten we meer ….
Post uit den vreemde. Een erg leuk bericht kreeg ik nog uit Canada. Twee inmiddels al op gevorderde leeftijd zijnde, geëmigreerde Nederlanders, Arthur Plasschaert en Gerrit van Overeem zijn nog altijd zeer betrokken bij de duivensport in hun vaderland. Ze bezitten in hun nieuwe vaderland natuurlijk ook nog een (groot) aantal gevederde vrienden.
Gerrit mailde mij het volgende: “hier zijn twee fotos van ons Art en Gerrit, dit zijn jouw duiven vrienden in Canada die altijd getrouw jouw weekelijkse verhaaltje lezen. We hebben alles even bij gepraat. Laat het ook even aan je vader zien en kijk of hij art nog kan herinneren. Groetjes, Gerrit”.
OP EIGEN HOK
Werden de scherven van de afgelopen week weer bij elkaar geveegd. Het voordeel van duivensport is dan nieuwe kansen zich vrijwel direct aandienen. Er lonken altijd nieuwe dagsuccessen. Daarom werden deze week de duiven zo goed als mogelijk verzorgd. Dagelijks los en alles redelijk op tijd. Op donderdag bracht ik een 25-tal junioren naar de buurvereniging. Hier had men een attractievlucht met twee nachten mand georganiseerd. Omdat ik deelname had toegezegd bracht ik duiven ondanks de slechte weersvoorspelling. Ook deze vlucht werd uiteindelijk ingekort maar leerzaam was het nog steeds. Qua uitslag stelde het niet veel voor maar de jonkies die de laatste weken goed of misschien wel het minst slecht draaiden kwamen ook nu weer vlot naar huis.
Op vrijdag laadde ik het bestelbusje van sportvriend Cor vol met de duiven die de tweede navlucht dienden te bekampen. Alles wat nog enigszins veren had werd ingezet. 114 stuks, een paar meer dan vorige week. Het resultaat was redelijk. Ondanks de slechte lucht bijna 50% in de prijzen met een redelijke tijdduif (1e in de club en 19e in het rayon) en 15 duiven bij de eerste 100 (deelname 3.151 duiven). Met de nodige vertraging kwamen uiteindelijk alle duiven thuis.
Moeilijker was dit voor de kale zomerjongen. Deze speel ik altijd als ‘invliegduif’, op naam van mijn vriendin. Ik begon er met 34 op de eerste vlucht. Afgelopen vrijdag waren dit er nog 31 en op dit moment zijn er nog 27. Dit laatste aantal valt eigenlijk helemaal niet tegen gezien de moeilijkheidsgraad van beide vluchten (hard voor de wind en Oostenwind). Hopelijk stabiliseren de verliezen zich de komende weken want de aanvulling kan ik goed gebruiken. Zoals altijd afwachten maar weer …..
Tot volgende week!
Michel Beekman