Voorbereiden
Zondag 27 maart 2016. Pasen, het feest van de wederopstanding voor zij die geloven. Het feest van het voorjaar en het nieuwe leven voor degenen die niet in dit verhaal mee willen gaan. Pasen valt dit Voorjaar echter wel heel erg vroeg. Het paasfeest wordt in het christendom gevierd op de eerste zondag (dus 27 maart) na de eerste volle maan (was op 23 maart) in de lente (die begon op 20 maart). Voor de horeca en de strandtenthouders is het jammer dat de Paasdagen zo vroeg vallen, maar voor de meeste duivenmelkers is het wel prettig. Een dagje extra vrij in de voorbereiding zo vlak voor het seizoen komt iedere werkende melker goed van pas!
Ook de weergoden waren de werkende melker dit weekeinde goed gezind. Gisteren, zaterdag, was het een prachtige dag. Er zullen dan ook wel heel wat duiven gelapt zijn, ondanks de voor jaarlingen vaak hinderlijk krachtige Zuidoosten wind. Ook vandaag, zondag, zullen nog veel melkers de reismand gepakt hebben om de duiven een stukje weg te brengen. De opklaringen waren er in elk geval breed genoeg voor.
Duivenland maakt zich duidelijk klaar voor het seizoen dat op het punt van losbarsten staat. Enkele afdelingen vlogen al een eerste oefenvlucht. De meeste afdelingen vliegen komend weekeinde hun enige oefenvlucht om over twee weken de eerste wedvlucht af te haspelen.
Dit laatste is ook bij ons in Noord Holland het geval. In het verleden waren er altijd twee oefenvluchten. Soms op de twee zaterdagen voor de eerste wedvlucht, soms één op zaterdag in combinatie met een midweekse oefenvlucht. Door de geringe deelname is echter de tweede oefenvlucht gesneuveld en dit zorgt ervoor dat veel liefhebbers zelf met hun duiven de baan op gaan in het weekeinde voor de eerste afdelingsoefenvlucht. Tijdens het verzorgen van mijn duiven zag ik dan ook menig koppel over de huizen razen. Gezien de krachtige Zuidzuidoosten wind zaten ze opvallend laag.
Ook de topspeler uit Alkmaar die ik ’s middags bezocht maakte gebruik van het mooie weer om zijn cracks een twintig kilometer weg te brengen. Jan Kuijpers uit de Kaasstad wist zich door zijn uitstekende prestaties, vooral op de Midfond, deze winter op vrijwel alle podia te plaatsen. Het was dan ook de hoogste tijd de sympathieke gepensioneerde timmerman eens met een bezoek te vereren om een reportage te schrijven.
Directe aanleiding hiervoor was het 1e Nationale kampioenschap Midfond aangewezen. Alle nationale kampioenen krijgen een reportage in Het Spoor en ditmaal was/is het mijn beurt om een Noord-Hollander voor het voetlicht te halen. Vooral aangewezen werd er in 2015 bij ons in de provincie keihard gespeeld want alle programmacategorieën bij de oude duiven werden gewonnen door provinciegenoten. Want behalve Kuijpers op de Midfond, waren het Arend Bolding, op de Vitesse, en Dave van Zon, op de eendaagse fond, die de aangewezen Nationale titels in de wacht sleepten.
Jan Kuijpers bleek een liefhebber waarover het goed schrijven is. Bescheiden en bovendien niet al te bekend bij een groot publiek. Een kleine liefhebber met slechts 16 koppels (plus 4 extra duivinnen) die zonder kapitalen te investeren de vaak veel grotere concurrenten vliegles gaf. Met een simpel recept maar vooral goede duiven, en dan vooral duivinnen. Meer hierover de komende weken in Het Spoor.
Het was überhaupt een drukke week qua schrijfwerk want voor het eerstkomende Spoor sprak in met zowel de zojuist teruggetreden als de zojuist aangetreden voorzitter van de NPO. De eerste kende ik nog niet, de tweede wel al een beetje. Het bleken beiden gedreven liefhebbers met veel hart en enthousiasme voor de sport! Dit laatste was bij mij reeds bekend van de nieuwe voorzitter. In het stille seizoen lopen generatiegenoot Maurice en ik elkaar namelijk weleens tegen het lijf. De afspraak voor een hokbezoek staat al eventjes maar is nog nooit geeffectueerd.
De scheidende voorzitter, Dirk Buwalda, kende ik minder goed. Ik hoorde zijn verhaal ooit aan toen het NPO-bestuur enkele jaren geleden de provincies intrad. Ook zag ik hem afgelopen winter bij het 140-jarig jubileum van PV De Snelvlieger uit Haarlem. Eigenlijk altijd ver van huis want ook bij de huldiging van TBOTB enkele jaren terug was Dirk van de partij om het gedachtegoed van het toenmalige NPO-bestuur uit te dragen.
Over zijn echte passie voor de sport op eigen erf werd dan natuurlijk niet gesproken. Dit werd mij pas donderdagavond duidelijk. Ook achter de altijd strakke oud NPO-voorzitter bleek een duivenmelker in hart en nieren schuil te gaan. Iets dat je wel eens vergeet of waar je niet direct bij stilstaat als er weer een moeilijk bericht uit Veenendaal komt.
Het zou mijns inziens daarom een goede zaak zijn om de nieuwe ploeg NPO-bestuurders eens goed aan de Nederlandse postduivenwereldje voor te stellen. De mens en de melker achter de bestuurder dus! Hierdoor krijgen de bestuurders een menselijker gezicht en is er wellicht meer begrip voor hun handelen. Je moet er immers maar aan gaan staan. NPO-bestuurders worden in de regel niet door de gouden koets overreden …..
Meer over de interessante gesprekken die ik met beide heren voerde in de eerstvolgende uitgave van Het Spoor der Kampioenen (week 14).
OP EIGEN HOK
Was het ondanks het feit dat ik de hele week eens bij huis kon blijven best een drukke week. Een week die naast door de duiven natuurlijk beheerst werd door de twee grote nieuwsgebeurtenissen die bij velen de wenkbrauwen deden fronsen .
De bommen in Brussel vormden ook voor mij een schok. Het komt namelijk stapje bij beetje dichterbij en er lijkt weinig kruid tegen gewassen. Al dient gezegd te worden dat als de inlichtingendiensten eens echt samen zouden werken er toch nog meer aanslagen voorkomen zouden kunnen worden. Hoe kan het namelijk dat bij de ene inlichtingendienst de daders wel op de radar staan terwijl ze bij de andere inlichtingendienst juist onder de radar kunnen verdwijnen. Iets dat niet zou moeten kunnen als je het mij vraagt.
Wellicht nog groter was de shock naar aanleiding van het heengaan van Johan Cruyff afgelopen donderdag. Op het werk gaat de buitenwereld vaak letterlijk aan mij voorbij en om deze reden kijk ik één of twee keer per dag op www.nos.nl. Nieuwsjunk als ik ben.
Zo ook donderdag even na 14:00 uur. Het overlijden van nummer 14 gaf mij denkbeeldig een grotere shock dan de aanslagen van dinsdagmorgen. JC was immers mijn hele bewuste leven “in beeld”.
Als jochie van 7 jaar zag ik het WK ‘74 en in de jaren daarna was er aan Cruyff geen ontkomen. Zo herinner ik mijn zijn afscheidswedstrijd (0-8 tegen Bayern), maar zag ik zijn wonderschone goal tijdens zijn rentree in november 1981 live vanaf de staantribune in stadion de Meer!
Als 20 jarige volgde ik, na zijn eerste grote succes als coach, op het brommertje van mijn zusje de open tram na de Europa cup II winst in 1987, terwijl ik in 1992 ook juichend opsprong toen Koeman de club Barcelona en JC de eerste Europa cup I bezorgde!
Daarna werd de denkbeeldige afstand groter maar JC bleef altijd in het nieuws. De laatste jaren natuurlijk weer heel prominent. De onnavolgbare bleek echter ook ziek te kunnen worden en toch nog zeer onverwacht te overlijden. Al met al dus best wel een confronterend nieuwsbericht zo eventjes tussen de dagelijkse werkzaamheden door ….
Qua duivengebeuren stond de week in het teken van de dagelijkse training van de weduwduivinnen. Vanaf vorige week zaterdag vlogen ze tot op heden iedere dag. Ook werden ze de hele week gekuurd tegen het geconstateerde Geel en de lichte besmetting met de zogenaamde Pestkop bacterie.
Ik weet niet of het de kuur was of het feit dat ze weer dagelijks vlogen maar gisteren vlogen ze dat het een aard had. Wellicht onder invloed van de harde Zuidzuidoosten wind trainde de hele ploeg met gemak vijf kwartier!
Gelukkig knalden ze nog niet door de lucht want na slechts 8 trainingen was ik erg bezorgd voor spier/ vleugelblessures. Deze bezorgdheid nam nog een beetje toe toen een groepje van een duivin of veertig de kaap van de zevenkwartier slechtte. De oudere dames waren er tussenuit gevallen maar de groep jaarlingen kon de slag naar het hok niet maken. Telkens zorgde de wind ervoor dat ze niet goed uitkwamen. Na tweeëneenhalf uur vlogen er nog een kleine twintig! Het laatste groepje (van een stuk of tien) viel uiteindelijk na drie uur vliegen (en zeilen op de wind). Ergerlijk want het schopte mijn hele schema in de war.
Vanmorgen (zondag) was de wind gelukkig een klein beetje gedraaid. Hierdoor landde de grote groep na vijf kwartier. Ongeveer dezelfde groep als gisteren bleef echter ook nu weer vliegen. Niet zo lang als de dag ervoor, maar uiteindelijk maakten ze de twee uur toch weer met gemak vol …… Poeh. Morgen wordt er storm voorspeld dus krijgen de dames rust en de doffer dus blijven ze maar eens een dagje binnen.
De komende dagen zal vervolgens de switch van ochtend- naar avondtraining gemaakt worden. De laatste stap in de voorbereiding op het vliegseizoen. Als de weergoden meewerken zal ik ze ergens nog een keertje wegbrengen want in tegenstelling tot alle anderen bracht ik dit weekeinde geen duiven weg. Ze waren er volgens mij nog niet aan toe ….
Afwachten maar weer, tot volgende week!
Michel Beekman