Wederom een druk en mentaal pittig weekeinde!
Zondag(avond) 3 juli 2016. Ik leg net de telefoon neer. Aan de lijn had ik de laatste duivenmelker die een gestrande jonge duif aanmeldde. Inmiddels zijn er vandaag en gisteren 5 jongen gemeld. Best veel, maar eigenlijk ook best weinig gezien het enorme aantal dat nog probeert zijn weg naar huis te zoeken. De tweede jonge duivenvlucht van het seizoen verliep namelijk voor mijn legioen jonge duiven en jaarlingen allesbehalve voorspoedig. Op het moment dat ik dit aan het papier toevertrouw zijn er nog 70 duiven “aan het leren”, zoals mijn sportvriend Cor het altijd omschrijft. “Aan het leren” is zijn synoniem voor “nog niet thuis”. Gisteren avond om deze tijd waren dit er 85.
Ongelooflijke aantallen waarbij wel moet opgemerkt worden dat de totale ploeg bij inkorving 181 duiven besloeg. Een enorme ploeg, bestaande uit 126 jonge duiven van vrijwel alle leeftijden en 45 jaarlingen die in hun geboortejaar niet gespeeld werden. De ploeg was mede door het aantal jaarlingen groot maar marcheerde de laatste weken toch best redelijk. Het met volières vergrote jonge duivenhok leek het aantal goed te kunnen bevatten. De mest was prima en de eetlust ongekend.
De ploeg was overigens zo groot omdat ik komende winter van plan was een groot deel van mijn verouderde ploeg weduwduivinnen te vervangen. Niet zoals de afgelopen jaren met jongen zonder ervaring maar nu weer eens met toekomstige jaarlingen die in 2017 direct vanaf vlucht 1 om de punten zouden kunnen strijden.
Het plan leek behoorlijk te lukken want ondanks mijn vele afwezigheden liep het het hele jaar goed met de junioren. Gezondheidsproblemen waren er nauwelijks en op de 8 lapvluchtjes die ik ze gaf verspeelde ik er 2. Evenals op de eerste vlucht vorige week (toen ik er slechts 12 speelde)! Ook vlogen ze afgelopen week zonder dwang, afhankelijk van het weer, tussen de 40 en 60 minuten. Tweemaal daags welteverstaan. Aan het begin van de week trainden ze zelfs ronduit goed.
Al met al deed dit mij besluiten toch in te korven ondanks de voorspelde matige tot krachtige wind uit Westzuidwestelijke richting. Op de staart dus en dat is met één lossing van 4 rayons niet zonder risico’s als je, wonend op de voorhand, onervaren duiven inkorft. Het is überhaupt de vraag of je het de duiven en de melkers op de voorhand aan moet doen om met vier rayons tegelijk te lossen op een afstand van ruim onder de 100 kilometer. Vervoer technische belangen en liefhebbers die lid zijn in een vereniging met een ander werkgebied spelen wellicht een rol bij deze keuze maar zouden naar mijn smaak geen rol mogen spelen ….
De lossing omvatte uiteindelijk zo’n 9000 duiven, zonder de oude duiven mee te tellen die als vrachtduif meegingen. De wind blies op zaterdag nog wat steviger dan voorspeld was dus werd mijn vrees helaas bewaarheid. Na één koppel gezien te hebben arriveerde er één minuutje later 10 duiven te gelijk, waaronder uiteindelijk 2 vreemde jongen. Vanaf dat moment begon het druppelen van de duiven. Nooit zag ik nog een koppel uit de goede richting komen en alle laatkomers kwamen vrijwel uit het Noorden. Dit druppelde de hele dag door.
Omstreeks 12:30 uur werd de eerste duif aangemeld door een liefhebber uit Enkhuizen. Gelijktijdig met zijn eerste jonge duif liep één van mijn jongen binnen. Best begrijpelijk eigenlijk gezien de windrichting. Het sterkte mij in mijn theorie dat er (te) veel risico genomen wordt met de lossingen van de jonge duiven in het algemeen. Sinds de invoering van “Vliegend naar 2000” zijn de afdelingen en dus vlieggebieden enorm in lengte (en in een aantal afdelingen ook breedte) toegenomen. Met de oude duiven leidt dit al tot veel terugvliegende duiven van liefhebbers uit de voorhand op de eerste Vitessevluchten maar bij de jonge duiven is dit beeld nog sterker. Als de jongen nog niet voldoende ervaring hebben denderen ze bij staartwind hun hokken eenvoudig voorbij.
Het voorbij het eigen hok vliegen gebeurde voor “Vliegend naar 2000” natuurlijk ook maar toen was de lengte van het vlieggebied bij ons in de regio ongeveer een derde van het huidige. De jonge duiven die hun hok passeerden werden toen veel minder “ver weggebracht” dan tegenwoordig. In Noord Holland lopen de vlieggebieden respectievelijk van Zandvoort tot Den Helder en van De Kwakel/Vinkeveen tot Den Oever. Naar mijn persoonlijke mening zijn deze vlieggebieden veel te lang (75 kilometer diep). Vooral als er nauwelijks afdracht-mogelijkheden zijn geweest (zie hiervoor ook het weekstuk van vorige week).
Mijn duiven bracht ik uiteindelijk zelf 8 keer weg tot een afstand van ongeveer 20 kilometer. Hiervan kwamen ze probleemloos thuis. In het verleden was dit genoeg om de start van de vluchten goed door te komen, zelfs zonder aan een afdelingsdrachtvlucht deel te nemen. Tegenwoordig lijkt dit niet meer te kunnen. Althans op mijn hok. Laat ik de hand ook maar een beetje in eigen boezem steken. Het lukt anderen beter om hun jonge duiven beter voorbereid aan de start te brengen. Veelal betreft dit liefhebbers met veel meer tijd. De werkenden onder ons, waartoe ik gelukkig ook behoor, moeten zich in behoorlijk wat bochten wringen om de junioren al eind juni aan de start te brengen. Het dwingt bijna tot vroege kweek. Hierdoor is het mogelijk om de jonge duiven eind Maart goed vliegend rond het hok te hebben, waardoor het ook mogelijk is om de junioren reeds eind april te gaan opleren. Voorwaarde is natuurlijk wel dat die vervelende vogeltjes er in de maanden februari en maart niet teveel opvreten ….
Een andere oplossing, die mij liever is, is een betere opbouw van het programma voor de junioren. Hierover schreef ik al vorig najaar. Een programma met een Vitesse-programma en een Midfond-programma en met een geleidelijke opbouw qua vlieggebied. Wellicht hierover de komende weekstukken meer, maar in ieder geval ga ik mij de komende winter beraden hoe in 2017 om te gaan met mijn junioren.
Voor degenen die de afgelopen weken alles al gespeeld hadden verliep de tweede vlucht vanuit Minderhout best redelijk, misschien zelfs goed. Het concours stond op de voorhand vanzelfsprekend hier en daar wat langer open maar een groot aantal jonge duiven lijkt het spelletje inmiddels een beetje te gaan snappen.
Opvallend is wel het verschil tussen de snelheden in de diverse rayons. Vooral de hoge snelheid in rayon F valt op want de wind blies toch echt niet in het voordeel van de liefhebbers al daar.
De winnaars per rayon:
Rayon A: Combinatie Eecen-Broertjes, Alkmaar, 1492 mpm
Rayon B: Max van Delden, Uitgeest, 1500 mpm
Rayon C: Combinatie Moes, Zaandam, 1564 mpm
Rayon D: S. Verbrugge, Medemblik, 1576 mpm
Rayon E: Rens Schrijver, Amsterdam, 1598 mpm
Rayon F: Theo & Michel Sirach, Amsterdam, 1637 mpm (met de drie snelsten van alle lossingen)
De oude duiven vlogen afgelopen zaterdag vanuit Pont St. Maxence. De ervaren duiven werden bijna ongekend vroeg gelost. Voor moderne tijden is 7:15 uur namelijk erg vroeg. Of het een hele goede lossing was is echter de vraag. De oude duiven kwamen namelijk ronduit slecht. Grote gaten in de aankomsttijden en lang na de concoursduur nog koppels duiven die uit de goede richting kwamen. Debet hieraan waren ook deze week weer de pittige buien op vlieglijn, al gebied de eerlijkheid te zeggen dat de lossers deze week eigenlijk voor een onmogelijke keuze stonden. Het weer was te goed om ook maar te denken over uitstellen maar de condities waren ook niet echt top ….
Het resultaat was dus een vlucht met sterke liefhebbers voorop (zie hieronder) maar met een hoop (relatieve) laatkomers. Op mijn hok mis ik bijvoorbeeld nog een tweetal ervaren duiven. Iets wat je niet verwacht op een Midfondvlucht aan het eind van het seizoen met wind mee.
De winnaars per rayon:
Rayon A: Combinatie Udo – Duijn, Heiloo, 1594 mpm
Rayon B: Ton Dam, Heemskerk, 1602 mpm
Rayon C: Combinatie Moes, Zaandam, 1619 mpm
Rayon D: Lee Wingelaar, Grootebroek, 1618 mpm
Rayon E: Harry Reith, Landsmeer, 1632 mpm (3 duiven bij de eerste 4 in de afdeling)
Rayon F: Cor Buis Jr, Aalsmeer, 1628 mpm (wederom de 1e)
Vluchten zaterdag 25 juni 2016.
In een later stadium zal ik nog de winnaars van de vluchten vanuit Minderhout en Le Mans plaatsen. Dit wordt nu te laat.
OP EIGEN HOK
Hierover is het meeste reeds hierboven gemeld. Noemenswaardig is misschien wel mijn 2e plaats met de oude duiven achter mijn ongenaakbare sportvrienden Cor senior en Cor junior in rayon F. Deze mannen zijn bijna niet te kloppen de laatste maanden dus met een tweede plaats kan ik in tegenstelling tot mijn natuur best wel leven. Vooral als dit ook nog een teletekstnotering oplevert.
Een leuke bijkomstigheid hierbij was dat dit gebeurde met een jaarling die in het geboortejaar slechts 2 vluchtjes vloog (een afdracht- en een wedvlucht). Een duivin bovendien die werd gekweekt op mijn satellietkweekhok bij Rob Robbers. Daarnaast vloog ze vorige week ook gewoon nog Le Mans, de week daarvoor Pont en twee weken daarvoor Chateaudun. En alle vluchten daarvoor. Kortom een duifje met inhoud!
Voor het overige hielden de dames en ik ons vandaag bezig met het halen van een gestrande jonge duif (van de eerste Minderhout) in Stadskanaal! Omdat we toch in de buurt waren maakten we er een leuke dag van door het Tallships evenement Delfsail in Delfzijl aan te doen. Hierdoor werd een mentaal pittige zaterdag gevolgd door een ontspannen zondag. Wel een dagje met ruim 500 kilometer op de teller maar als duivenmelker moet je er wat voor over hebben niet waar.
De komende week zullen nog wel wat kilometertjes volgen omdat er dus inmiddels al 5 gestrande junioren zijn aangemeld. Hopelijk volgen er nog een paar … Afwachten maar weer ….
Tot volgende week,
Michel Beekman