Wederom interessant hokbezoek
Zondag 3 November 2013. Vanmorgen even de laatste puntjes op de ‘i’ gezet qua verzorging. Sportvriend Henk heeft tijdens mijn afwezigheid de duiven prima verzorgd maar zelf doen is toch altijd anders. Een van de werkzaamheden die nog moest plaatsvinden was het schoonmaken onder de roosters, niet mijn favoriete klusje. In het vliegseizoen doe ik dit wekelijks, in de stille tijd om de twee weken.
Echter door de vakantie was dit iets langer geworden hetgeen er voor zorgde dat het nu hoog nodig was. Het was erg vochtig onder de laag veren en stront. Te vochtig eigenlijk, waarschijnlijk doordat in deze tijd van het jaar de lucht veel meer vocht bevat. Daarnaast zorgen de temperaturen niet meer voor voldoende droging. Ook zit het hok nog wat vol. Hierin zal ik vanmiddag nog maar even wat verandering brengen ….
Normaal gesproken zijn dit klusjes voor de zaterdagmorgen. Deze week schikte dit niet. Oorzaak hiervan was een hokbezoek aan Hilbert en Rik Doldersum uit Westerhaar, de nieuwbakken winnaars van de beste Vitesse Duif (in dit geval een doffer) WHZB 2013. ‘Slechts’ een kleine 172 kilometer rijden om twee op de internetverkoop van deze vader en zoon combinatie aangeschafte jonge duivinnetjes af te halen. Afspraak was om er omstreeks 10:30 uur te zijn hetgeen een afreis van 8:30 betekende (best vroeg eigenlijk). Dus geen uitgebreide zaterdagmorgenverzorging maar slechts de ‘doordeweekse’ routine. D.w.z. alles op een holletje. Even de ergste stront wegschrappen, water bakken verversen en voeren. Een klein uurtje werk ….
De reis naar Westerhaar verliep voorspoedig. Geen files, goed weer en een aangename uitzichten. Vooral achter Deventer wordt het landschap duidelijk anders. Minder gecultiveerd zou ik zeggen, minder rechttoe rechtaan. Ook het (uit)zicht vanaf de snelweg vind ik beter doordat er minder geluid beschermende wallen of muren staan. Altijd leuk om dit deel van Nederland te doorkruisen …. Het landschap past misschien wel bij de mensen die er wonen. Echte no-nonsense mensen, niet lullen maar poetsen ….
Eenmaal aangekomen in Westerhaar werd ik allerhartelijkst ontvangen door Rik Doldersum. Rik was juist bezig de badderbakken op te ruimen bij de vliegers. Deze vliegers zaten in de jonge duivenhokken. Oude duivinnen bij jonge duivinnen en oude doffers bij jonge doffers. De verblijven waar de vliegdoffers gedurende het seizoen huizen stond leeg. Alles was tot in de puntjes schoongemaakt. In de verblijven van de weduwduivinnen zaten nu de kweekduivinnen. Deze waren al in topconditie en daarom worden ze in deze fase opgesloten. Eind november worden ze voorgekoppeld dus zijn ze al behoorlijk weelderig. Dit maakt het echter des te eenvoudiger om ze aan een bezoeker te laten zien. Simpelweg deurtje openen en duivin pakken. Hierdoor kreeg ik een hele resem geweldige duivinnen in handen. De meest in het oog springende bleek een volle zuster van de wereldberoemde ’Bolt’. Op de hokken aan de Akelei huizen vele Heremansduiven, rechtstreeks of via Hans en Evert Jan Eijerkamp. Ze worden deels zuiver gehouden en deels gekruist met het oude ‘670’ soort.
Natuurlijk waren ook bij de doffers deze lijnen vertegenwoordigd. Een doffer die opviel was een directe zoon van de Euro die werd gekocht van de familie Eijerkamp. Hierop moesten vader en zoon maar liefst twee jaar wachten …
Voor het overige viel op hoe gedreven de mannen met de sport bezig waren. Alles volgens een vast systeem met een eigen idee hierachter. Strak uitgevoerd zonder compromissen. Het wegbrengen van de duiven speelt in het succesvolle systeem een belangrijke rol. Veelal worden deze weggebracht door de schoonvader van Hilbert. Op de natoer vervangt dit zelfs de dagelijkse training!
De duiven die ik gekocht had waren prachtig opgekomen duivinnen. Niet te groot en niet te klein. Vooral de dochter van het zogenaamde “Nivelleke’ stond mij enorm aan. Nu maar hopen dat ze mij hetzelfde succes brengen als de Heremansduiven die ik verspeelde doordat het verkeerde luikje werd geopend!
Het bezoek aan de familie Doldersum was niet het eerste bezoek dat ik afgelopen week bracht aan een WHZB winnaar. Afgelopen dinsdag toog ik namelijk naar Volendam om een bezoek te brengen aan de grote kampioen Ton Snoek! Door diverse overwinningen, een forum en een Beute keuring is er de laatste jaren veel contact geweest en hierdoor was zijn gestage opmars naar de Noord Hollandse en landelijke duivensportelite door mij van dichtbij te volgen. Vooral de inbreng van de duiven van Gerard en Bas Verkerk heeft Ton duidelijk op een hoger plan gebracht. Ook de aanwijzingen van de mannen uit Reeuwijk gaven een zetje in de goede richting. Dit jaar resulteerde dit o.a. in de 1e asduif in de WHZB competitie en het 1e kampioenschap Midfond in de afdeling Noord Holland. Meer hierover in beursnummer van Het Spoor der Kampioenen.
Tenslotte vond gisterenavond nog de eerste huldiging van het seizoen in mijn regio plaats. Traditioneel is het district Amsterdam altijd degene die het spits afbijt. Het prima feestje wordt altijd goed bezocht omdat de melkers een beetje uitzien naar een verzetje, een eerste onderbreking van de stille tijd. Het is dan ook altijd gezellig en de sfeer is prima. Groot is het respect voor de prestaties van een en ieder. Voor mij persoonlijk werd het een huldiging met tegenstrijdige gevoelens. Met de diverse aansprekende kampioenschappen (waaronder 1e Midfond onaangewezen en duifkampioenschappen op Midfond, Oude Duiven en Generaal met mijn ‘869’) mocht ik eigenlijk niet klagen maar het hadden er een stuk meer kunnen zijn als het afdelingsbestuur op Morlincourt de papieren output had laten prevaleren boven de digitale ….. Het geeft in ieder geval motivatie om er komend jaar nog een schepje bovenop te doen …..
OP EIGEN HOK
Is en blijft het rustig. De grote rui is nu ogenschijnlijk echt begonnen. De veren vliegen letterlijk in het rond en bij sommige duivinnen vallen letterlijk gaten in hun bevedering. Ze kunnen me natuurlijk niet goed genoeg ruien! De geslachten zitten nog bij elkaar. Het nestmateriaal wel is opgeruimd. De komen drie weken blijft dit nog zo. Vanaf begin december zal ik de geslachten scheiden …..
De echte late jongen beginnen inmiddels aardig duif te worden. Ze eten goed, groeien goed en vliegen af en toe redelijk. Wat opvalt is hoe graag ze echter weer naar binnen willen nadat ze een uurtje de vrijheid gehad hebben. Vermoedelijk is dit de angst voor de roofvogel want anders kan ik het niet verklaren. Nog nooit luisterden jongen op mijn hok zo goed. Ze zijn bijna geconditioneerd, zodra het klepje open gezet wordt ‘stormen’ ze naar binnen. Hopelijk kan ik ze de komen de weken nog regelmatig laten vliegen ……
Afwachten maar weer. Op naar volgende week. Het belooft een druk weekeinde te worden met een forum in Budel op vrijdag, een verkoop in Asten op zaterdag en een kampioenenhuldiging (van de afdeling Noord Holland) op zondag. Eerst maar eens een weekje werken!
Tot volgende week.
Michel Beekman