Weer een beetje te druk
Zondag 28 september 2014. Mijn naamdag om het eens mooi te verwoorden, een verjaardag die niet ongemerkt voorbij is gegaan met veel, heel veel felicitaties van alle kanten. Echter ook een dag waarbij 24 uur niet toereikend bleken. Ik heb van die dagen waarin ik gewoon te veel wil. Vandaag was zo’n dag en dan is het schrijven van een weekstuk er net een beetje teveel aan. Daarom een korte versie plus een zogenaamd intermezzo voor de echte leesfanaten.
Al om 7:30 uur zat ik in het hok. Onder de roosters schoonmaken. Ik had het iets te lang niet gedaan en dan is het altijd een tijdrovend klusje. Toen om 11:00 uur een verjaardagtaartje naar binnen gedrukt diende te worden waren de werkzaamheden in en rond het hok natuurlijk nog niet af. Na het smakelijke taartje nog even snel de badderbakken gevuld. Het stralende weer was gewoon te mooi om de duiven niet even in bad te laten.
Hierna met spoed richting mijn satelliethok in Amsterdam Zuidoost waar ik om 12:00 uur had afgesproken. De oude klakduiven komen namelijk nog even naar Aalsmeer terug om te kijken of ‘de meester zelf’ er nog een rondje uit kan kweken (ha, ha). Alle gekheid op een stokje natuurlijk, maar de Klakduiven raken op leeftijd waardoor ze niet echt productief meer zijn. Hierdoor zijn ze niet meer geschikt om in een gezamenlijk kweekhok te worden gehouden. Gewoon te weinig rendement. Omdat de directe of verwante nazaten (kruisingen) nog regelmatig voor mooie uitslagen zorgen wil ik echter toch nog even proberen of het lukt er een paar jongen van te kweken voordat het doek definitief valt over mijn ‘zuivere’ klakduiven. Hiertoe moest vandaag nog wel even snel een afdelinkje snel ontsmet worden. Gelukkig zorgde het mooie weer voor een vlotte droging.
Voordat de Klakduiven ingemand werden, werd er onder het genot van een bakkie koffie nog even gesproken over het wel en wee in de afdeling Noord Holland. De echtgenote van mijn duivenmaat is de secretaris van het afdelingsbestuur en daarin rommelt het aardig om het mild te verwoorden. Een aantal bestuurders is opgestapt en er is sprake van een groot conflict/verschil in inzicht of hoe je het ook wilt noemen binnen het bestuur. De details weet ik niet allemaal en al zou ik ze weten dan kan en wil ik deze nog niet melden want de zaak ‘is onder de rechter’. Afwachten hoe het verder gaat. Zodra er meer publiceerbare informatie is zal ik dit zeker melden. Het is echter voor de sport in Noord Holland een allesbehalve goede zaak!
Bij het pakken van de duiven raakte een duivin licht gewond aan haar poot. Ongelooflijk hoe hard het dan bloed en hoe dik en krachtig dit bloed is. Eens de meer werd mij duidelijk dat duiven een hoog hematocrietgehalte in hun bloed kennen.
Op de weg terug naar Aalsmeer in Bovenkerk nog even aangewipt bij mijn stand-in qua duivenverzorging. Sportvriend Henk mag binnenkort weer aan de bak en dan is het goed de verzorging even kort door te nemen.
Hierna de duivenverzorging weer opgepakt. De tijd vliegt dan altijd maar met dit mooie weer is dat natuurlijk geen straf. Na tussendoor nog even een blik te hebben geworpen op een teleurstellend WK op de weg wees de klok al 19:30 uur aan toen mijn werkzaamheden in mijn ‘buitenverblijven’ waren afgerond. Als mijn baas mij zou vragen om 12 uur te werken zou ik hem vreemd aankijken. Als ik met duiven bezig ben kost dat echter nauwelijks moeite. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik op dagen als deze niet alleen door het verjaren geconfronteerd wordt met het stijgen der jaren. Na meer dan een halve dag op mijn knieën (en hurken) piept en kraakt het dat het een aard heeft.
De drukke zondag was al voorafgegaan door een goedgevulde zaterdag. Ik zat namelijk maar liefst 4,5 uur in de auto. Niet om een duif op te halen maar om nogmaals duiven te gaan letten. Op mijn weekstuk van vorige week reageerde namelijk sportvriend Remon uit Oud Beijerland met de mededeling dat er in Zeeland op 27 september nog gevlogen werd en of ik misschien zin had om duiven te letten bij de Zeeuwse grootheid Cees Schroevers uit Arnemuiden. Ondanks dat ik in mijn 48 jaren inmiddels al zo’n kleine 1.200 vluchten heb zien thuiskomen blijft de spanning van het wachten op duiven mij altijd aantrekken. Bovendien was het wederom een leuke kans om eens bij een topliefhebber in de keuken te kijken.
Dit laatste viel een klein beetje in het water omdat Cees onverwacht moest overwerken doordat een collega sluismeester ziek was geworden. Bovendien moest de auto weer op tijd terug zijn in Aalsmeer omdat de dames op stap gingen zodat er ook na het wachten op de duiven weinig tijd overbleef.
De twee uurtjes die ik (samen met sportvriend Remon) doorbracht in het beroemde Zeeuwse dorp Arnemuiden waren toch wel besteed. De duiven lieten het een beetje afweten want de twee door Cees uitgezochte junioren kwamen voor mooi even te laat thuis. Dit mocht de pret niet drukken want Cees (en zijn oudere broer Ko) bleek prettig gezelschap met wie het goed ‘melken’ was. Niets wordt door deze topper met landelijke allure aan het toeval overgelaten. Een prima hok met dito duiven en een goede verzorging zorgen al jaren voor topprestaties. Ondanks ploegendienst van de liefhebber in kwestie. De sluizen en bruggen in Zeeland worden 24 uur per dag bediend en dus heeft Cees veel steun aan broer Ko die bijspringt waar nodig.
Ter illustratie een paar foto’s.
Tot zover dit weekstuk. Voor de echte leesfanaten verwijs ik u graag naar het stuk dat ik afgelopen zomer als column schreef voor Topwings.
Tot volgende week!
Michel Beekman