Weer eens ambivalente gevoelens …..
Zaterdag 12 april 2014. De kop is er vanaf, het seizoen 2014 is in gang geschoten met een mooie vlucht vanuit Meer. Op een iets andere dan de gebruikelijke losplaats kregen de naar schatting 16.000 duiven van de afdeling Noord Holland de vrijheid om 10:45 uur. Hiermee werden de lossers van Noord Holland een keertje verlost van het stigma van wachters en twijfelaars want men loste ditmaal als eerste. De meeste afdelingen die Zuidelijker en Oostelijker losten moesten hun lossing wat uitstellen omdat de mist er wat hardnekkiger was.
De duiven uit Noord Holland hadden hier weinig last van en ze denderden dan ook naar huis. Hoe langer de afstand hoe hoger de snelheden. De mannen uit de overvlucht hadden letterlijk een keertje de wind mee en dat mag natuurlijk ook weleens. Hoe langer de afstand, hoe hoger de snelheden door de vooral aan de kust oplopende Zuidwesten wind. Het is de mannen uit Den Helder en omgeving gegund dat ze weer een keer het afdelingsconcours oprollen. Ik moest afgelopen winter eigenlijk nog op bezoek bij een aantal toppers uit deze regio maar het is er door tijdgebrek en andere activiteiten (nog) niet van gekomen.
Ook op bezoek moet ik eigenlijk nog bij good-old Bert Braspenning. Bert draaide in 2013 geweldig met zijn jonge duiven en bevestigt dat hij weer helemaal terug is met een overwinning in rayon C. Opvallend was dat ook de zoon van Bert, Marco in zijn rayon alle concurrenten het nakijken gaf. Met een geweldige uitslag bovendien, 8 duiven bij de eerste 17 tegen 2801 duiven plus 23 van de 32 duiven in de prijzen.
Echter niet alleen in het hoge Noorden van de afdeling vielen de duiven vlot. Overal regende het duiven en de concoursen stonden vaak maar een minuut of 5 tot 6 open. Het vallen was zoals altijd op de eerste Vitessevluchten van cruciaal belang. Vrijwel iedereen verspeelde kostbare seconden en soms minuten. All-in the game op een eerste Vitessevlucht.
De snelste per rayon:
Rayon A: C. Schekkerman Den Helder 1517,256 mpm
Rayon B: Piet Schot Santpoort Noord 1481,253 mpm
Rayon C: Bert Braspenning Wijdewormer 1500,509 mpm
Rayon D: Marco Braspenning Wieringerwerf 1487,349 mpm
Rayon E: Karel Bleijenberg Weesp 1506,614 mpm
Rayon F: Henny La Grouw Amsterdam 1489,523 mpm
OP EIGEN HOK
Was het deze week weer een beetje chaotisch. Op woensdagavond moest ik voor het werk vliegen naar Frankfurt. Hier had ik donderdag de hele dag een bespreking met collega’s uit diverse landen. Leerzaam, nuttig en leuk maar niet helemaal ideaal in de week voor de eerste wedvlucht. De zaken gaan natuurlijk voor het meisje dus ik doe het uiteindelijk best graag.
Een en ander betekende dat mijn vriendinnetje donderdagmorgen de duiven moest verzorgen. Na het debacle van afgelopen najaar heeft ze veel bijgeleerd. De duivinnen zaten bij mijn thuiskomst keurig in de volière na een lange donderdagmorgen training. Via een nabij wonende sportvriend hoorde ik vandaag in de club dat ze om 9:00 uur nog vlogen nadat ze om 7:15 uur in vrijheid waren gesteld.
Wellicht was de langdurige training een nawee van het avontuur dat de dames woensdagmiddag meemaakten. Voorafgaand aan mijn reis lapte ik de duivinnen namelijk nog even snel vanuit Aarlanderveen (16 kilometer). Toen ik thuiskwam zat de helft in het hok maar draaide er nog een ploegje. Er bevond zich een mannetjes sperwer wel erg irritant in de buurt van het hok. De duiven durfden niet te landen. Dit duurde best lang. Stresserend met een vlucht naar Frankfurt in het vooruitzicht en het feit dat de duivinnen nog bij hun doffers vandaan gehaald moesten worden. Al met al vielen de laatste omstreeks 16:30 uur en kwam alles met een beetje zweet op mijn rug nog op zijn pootjes terecht.
Op zaterdagmorgen was ik wel benieuwd hoe de duivinnen zich zouden gedragen bij thuiskomst van de wedvlucht vooral omdat ik donderdagmorgen niet had kunnen zien hoe ze de roveraanval van woensdag verwerkt hadden.
Daarnaast was ik natuurlijk zeer nieuwsgierig hoe de medische avonturen van de laatste maanden van invloed zouden zijn op de vluchtprestaties. Bij het inkorven waren ze niet heel erg naar mijn zin. Nog steeds wat licht ondanks 2,5 kilo pinda’s in 6 dagen. Ook de temperatuur was nog niet 100%, echter ten opzichte van een week ervoor was er sprake van een aanzienlijke verbetering in conditie.
Zonder grote verwachtingen werden alle 68 duivinnen die in staat waren om aan de vluchten deel te nemen ingemand. Helaas moest ik de 11-787 thuislaten. Deze duivin was vorige seizoen 2 keer mijn eerste duif op de Dagfond maar heeft dit voorjaar een vleugelblessure opgelopen. Een tweede duivin bleef ook achter in het verder lege duivinnenhok. Het was een duivin die vorig jaar haar vleugel blesseerde maar er wel een klein beetje mee kan vliegen. Hierdoor is ze uitermate geschikt als lokker. Dit bewees ze woensdagmiddag al want toen ik haar bij de schuur losliet fladderde ze direct naar de plank en gelijk vielen er een aantal geschrokken duivinnen achteraan.
Ditzelfde gebeurde op de vlucht van Meer. Een minuutje na de eerste kleine koppel en een tiental seconden na de eerste (en enige) grote koppel sloeg er een duivin aan. Ze zat erg hoog en haalde met haar duikvlucht het hok niet. Toen het bij de tweede poging nog niet lukte en er inmiddels een tweede dame vloog haalde ik de lokker uit de mand en liet haar los. Ze deed haar werk voortreffelijk zoals degenen die (nu nog gratis) hebben gekeken op www.liveduiven.nl konden zien. Ze viel weer in een keer op de plank, 5 seconden later gevolgd door de 12-827, Feronia. Deze duivin was ook de laatste vlucht van vorig seizoen mijn eerste duif maar zat toen aanmerkelijk vroeger in groot verband.
Nu was ze 7e in de club tegen 340 duiven en in het rayon 131e tegen 3139 duiven. Hierna vielen de duiven vlot maar achteraf niet vlot genoeg. De concurrentie kreeg ze duidelijk beter want van de 68 duivinnen klasseerden er zich in rayon F maar 12 in de prijzen. Niet goed, maar wanneer hierbij in beschouwing wordt genomen dat ik vorige week nog twijfelde of ik überhaupt wel zou (kunnen) deelnemen mag ik dus niet al te zeer klagen. Vooral omdat de duiven vlot naar huis kwamen en er op dit moment nog slechts eentje op het appel ontbreekt.
Kortom weer eens ambivalente gevoelens. Als sportman wil je natuurlijk altijd winnen maar helemaal reëel was dit natuurlijk niet. Wellicht was dit zelfs helemaal niet reëel want pas sinds vorige week zondag zijn de duiven medicijn vrij … Het opbouwen van conditie na zwaar antibiotica gebruik gaat natuurlijk niet in een paar dagen. Op naar volgende week dus en maar hopen dat de conditie weer een stukje wil verbeteren!
Tot volgende week,
Michel Beekman