Wintervermaak
Zondag 17 november 2013. Na een zware week op het werk heb ik dit weekeinde gepoogd om de zinnen wat te verzetten. Van mijn grote vriend Willem uit Reeuwijk kreeg ik vorig jaar een aantal tips. Eén hiervan was om de lange, enigszins saaie duivenwinter zo leuk mogelijk door te brengen. Een liefhebbersbezoek hier, een beurs daar en af en toe een forum en je hebt altijd iets om naar uit te kijken. Hierdoor wordt de winter als het ware gebroken. Aan de duiven vind ik in deze tijd van het jaar namelijk niet zo veel aan. Ze zitten bij mij nog volop in de rui. Ze komen niet buiten en worden zowel ’s morgens als ’s avonds in het donker op een holletje verzorgd. Gelukkig heb ik sinds ik in Aalsmeer woon licht op de hokken. Toen ik nog in Diemen vloog (inmiddels al elf seizoenen geleden) was het ’s winters altijd behelpen qua verzorging. Het noodzakelijke licht kwam door middel van met zaklantaarns, accu’s, etc. Ik zou er niet meer aan moeten denken …..
Goed terug naar het wintervermaak. Vrijdag en zaterdag verstookte ik weer de nodige vitamine benzine. Vrijdagavond leverde dit een bezoek aan een enigszins merkwaardig forum in Budel op. De lokale postduivenvereniging ‘De Grenspost’ genaamd had een viertal topmelkers uit de afdeling Oost-Brabant gerekruteerd om de zaal kennis te laten nemen van hun duiven, hokken, systemen en al wat niet meer zei. Achter de tafel zaten Henri van Venrooij uit Deurne, Gerrit Hendrix uit Ysselsteyn, Corné Jansen uit Helvoirt (die als mystery guest het lokaal betrad) en last but not least John van Wanrooij uit Geffen. Alle disciplines in onze sport waren vertegenwoordigd, dus genoeg ingrediënten voor een interessante avond. Daarnaast ben ik altijd nieuwsgierig hoe de duivensport in andere windstreken beleefd wordt.
Interessant werd het in het ruime lokaal van de Grenspost zeker, maar dit kwam eigenlijk meer doordat er tijdens het forum een soort Hoekse en Kabeljauwse twisten binnen de afdeling Oost-Brabant werden uitgevochten. Natuurlijk werd er ook gesproken over echte duivenzaken maar veelal leidde het tot een soort groepsdiscussie. Menigeen in de zaal poneerde een mening of stelling aangaande vlieglijn, loswijze, aantal duiven of iets van dergelijke aard en vroeg één of meerdere forumleden hierop te reageren. Leuk om dit als buitenstaande gaande te slaan maar als forumlid niet altijd eenvoudig. Vooral de grote kampioen uit Geffen moest het regelmatig ontgelden. Nu vangen hoge bomen altijd veel wind maar ik vond de rust waarmee hij de vaak kritische vragen of opmerkingen beantwoordde of counterde bewonderenswaardig. Eén en ander impliceerde dat de forumleden relatief weinig aan het woord kwamen. Echt iets nieuws hoorde ik niet maar het was door bovenstaande toch erg amusant!
Ook de gesprekken met toppers als Henri van Doorn en Andre van der Wiel maakten het natuurlijk goed toeven, evenals het nakaarten met het meest prominente forumlid. Kortom het was meer dan de moeite waard.
Zaterdagmorgen was het na een iets te korte nachtrust weer vroeg reveille. Op de agenda stond een ‘bakkie met die andere toppers uit Reeuwijk. Gerard en Bas Verkerk maar eerst diende de eigen veestapel natuurlijk verzorgd te worden.
De vorige keer dat ik dit top duo bezocht was kort voor het seizoen 2012. De bouwactiviteiten waren toen nog in volle gang. Bijna anderhalf jaar later bleek alles klaar en het zag er met een woord fantastisch uit. Een schitterend dubbel woonhuis, een knappe ontvangstruimte voor de duivenmelkers / annex atelier voor de getalenteerde dochter des huizes en natuurlijk de kapitale hokken. Dit alles in een landelijke setting van weilanden, sloten en waterpartijen!
Door een wegopbreking en natuurlijk een te laat vertrek zat sportvriend Henri al aan de cola toen ik de ontvangstruimte betrad. Bas was de gastheer van dienst en hij zat eigenlijk zoals altijd direct op zijn spreekstoel. Alle bijzonderheden en thema’s die het afgelopen seizoen zo interessant maakten passeerden de revue. De kritiek (massaspeler), de meer dan uitstekende resultaten op de dagfond, de investeringen, de toekomstplannen, alles kwam aan bod. Meer hierover binnenkort in een korte reportage (te lezen op Duivenvaria).
Na de koffie togen we richting het hok. In het kweekgedeelte kregen we de finefleur van het hok Verkerk in handen. Alle bekende namen zoals Solange en de Bulldozer (en nog veel meer) kregen we in handen. Ongelooflijk wat een kwaliteit en wat een ravissante conditie. Vooral de kweekduivinnen verkeerden in topvorm. Het deed mij beseffen dat het absoluut geen toeval is dat dit hok zo sterk speelt op de vluchten boven de 300 kilometer en veel verder. Vooral de directe familieleden van Solange straalden een ongekende macht uit. Sterk, middelgroot, goed gespierd en zeer zacht van pluim!
Tijdens het bezoek aan het hok vertelde Bas dat hij de verluchting nog probeert te verbeteren. Als test zal er de komende weken in één hok een deel van de kap afgeschermd worden. De kap wordt niet beschoten maar onder de bovenste drie (of was het twee) pannen wordt als het ware een extra plafond gecreëerd met een kleine verluchtingsopening. Het trekt namelijk op dit moment nog zeer behoorlijk. Ik ben benieuwd wat dit gaat brengen ….
Na een hartelijk afscheid toog ik vanuit Reeuwijk naar Amsterdam Oost. Een beetje een U-bocht maar er dienden nog twee Heremans duiven opgepikt te worden bij sportvriend Piet Rol. Piet bezit inmiddels veertien koppels rechtstreekse Leo Heremansduiven en op Piet’s verkoop op Duivenmarktplaats werden voor een schappelijke prijs twee jongen aangeschaft. Het werd hoog tijd dat deze naar Aalsmeer verhuisden. Zo gezegd zo gedaan! Al onderschatte ik als import provinciaal het stedelijk verkeer. Vroeger kwam ik er dagelijks maar tegenwoordig kom ik vrijwel nooit meer in onze hoofdstad en dan is het weer winnen aan het drukke verkeer ….. De duiven waren prima naar mijn zin. Ze zullen nog niet direct voor de kweek ingezet kunnen worden maar dat hindert niet!
Hierna kwam de man met de hamer langs en kroop ik bibberend in mijn bedje ….
OP EIGEN HOK
Lijkt de kuur aan te slaan. De kweekdoffers die aanvankelijk hun hooggelegen zitplaats niet meer konden bereiken zitten inmiddels weer op hun normale plekje. Ook is de levenslust weer teruggekeerd en ziet de mest er in de regel weer goed uit. Echter schijn bedriegt. Bovenstaande is het directe resultaat van de kuur met twee verschillende middelen. De bacillen werden als het ware met een tweetal mokers platgeslagen maar dit betekent nog niet dat ze verslagen zijn. Naast een goede desinfectie van de hokken en directe omgeving zal ik ook de entspuit moeten hanteren. Er moeten immers nog antistoffen gevormd worden. Tenslotte moet de weerstand omhoog. Kortom er is nog heel erg veel werk aan de winkel….
Voor het overige valt er, zoals de laatste weken ook al het geval was, deze week niet veel bijzonders te melden anders dan het feit dat de late jongen uitstekend vliegen.
Komende week heb ik weer iets om naar uit te kijken. Ik mag samen met sportvriend Michel Verweij op vrijdag een bezoek brengen aan Postduivenvereniging De Vliegende Vleugels te Uitgeest
Evenals vorige jaren heeft de TT commissie van de Vliegende Vleugels te Uitgeest weer een interessante avond voor de duivenliefhebber georganiseerd. Op deze avond (22 November 20.00 uur) spreek ik samen met Michel V als (redelijk) bekende duivenliefhebbers over de hedendaagse duivensport. Een paar uurtjes van gedachten wisselen over de duivensport anno 2013-2023. Volgende week meer hierover!
Groet,
Michel Beekman