Zaalverkoop, het blijft leuk!
Zondag 25 januari 2015. Even dreigden de weergoden roet in het eten te gooien voor wat betreft het bezoek aan het tweede deel van de verkoop van Jan de Ruiter uit Teuge. De afstand Aalsmeer Apeldoorn leek op vrijdagavond net een beetje te lang om te rijden met het voorspelde weer. IJzel en sneeuw zijn namelijk geen prettige omstandigheden om een kleine 100 kilometer te overbruggen.
Vooral omdat de meteorologen voorspelden dat de sneeuw in het Oosten pas later in de morgen over zou gaan in regen ging ik vrijdagavond naar bed met de gedachte dat het geplande uitje niet door zou gaan. Bij het ontwaken viel de schade echter mee. Er lag een drabbig laagje van wat eens op sneeuw geleken moet hebben. Ook in de hokken was het niet zo’n natte bende als het anders na sneeuw kan zijn. Dit maakte de verzorging op voorhand een overzichtelijke klus.
Bijkomend voordeel was dat door de meevallende weersomstandigheden de auto er ook nog stond. De dames konden hun zaterdagse activiteiten op de fiets af. Dit in tegenstelling tot de avond ervoor, want vrijdagavond ontbrak mij het vervoer om een bezoek te brengen aan het forum in Kaatsheuvel. Hier spraken Nico Jan Koenders en twee van mijn ‘duivenvrienden’, Henri van Doorn en Peter Boskamp. Leerzaam en gezellig gaan dan hand in hand. Deze kelk moest ik helaas laten passeren. Twee weken achter elkaar op de fiets naar het Waterpolo in zeer slecht weer (ditmaal koud, vorige week regen) was zelfs mijn vriendinnetje te veel.
Goed het vervoer was geen probleem hierdoor ontstond het idee om toch naar de verkoop te gaan. Helaas wees de klok al 8:30 uur aan dus was het zaak om de verzorging zo vlot mogelijk te doen. Helaas betekent zaterdag zoals bekend de eerste dag van het wekelijkse groot onderhoud en dit duurt altijd iets langer dan gepland. Al met al werd dan ook pas om 11:15 uur de motor gestart. Na een bezoek aan de flappentap en het tankstation bleken de snelwegen er goed bij te liggen. De sneeuw was goeddeels verdwenen. Tot aan Stroe zo ongeveer. Hier daalde de temperatuur naar zo’n 2 graden Celsius en toonde De Veluwe haar pracht in de vorm van een fraai winterlandschap.
De klok stond al op 12:25 uur toen het Duivensport Centrum Apeldoorn werd binnengestapt. Het aantal aanwezigen viel mee. In de ruime zaal stonden de kleine negentig duiven prachtig centraal opgesteld en er was voldoende ruimte om de duiven eens goed te bekijken. Dit maakt zaalverkopen natuurlijk zo leuk want in tegenstelling tot op Internet kun je zien wat je koopt. De thuis gemaakte inschatting op basis van de stamkaarten kan getoetst worden aan de werkelijkheid.
Het begon/begint al met de voorpret. Mijn lijstje werd reeds op Nieuwjaarsdag gemaakt. Uit de digitale verkooplijst die alleen uit afstammingen zonder opsmuk bestond zocht ik een aantal favorieten op grond van hun pedigree. Alleen duiven uit deel 2 van de verkoop overigens want de week ervoor bood de agenda geen ruimte. Opvallend was dat de grote kampioen uit Teuge er een duidelijk inzicht ten aan zien van stamvorming op nahield. Van al zijn topduiven (en dit waren er tussen 2000 en 2012 een aanzienlijk aantal) zaten er vele familieleden en nazaten. Ook schuwde Jan niet om deze duiven veelvuldig te kruisen. Echter ook vrij directe inteelt of beter gezegd familiekweek werd regelmatig toegepast. Hierdoor ontstond een redelijke homogene stam met duiven. Een stam waar ik wel uit wilde putten want mijn kampioensduif dagfond van de afdeling is voor 50% een De Ruiter duif (de andere 50% komt van mijn grootste concurrent en beste vriend Cor Buis Jr). In dit kader werden in 2013 al 2 bonnen gekocht, de resultaten hiervan zitten op mijn reserve kweekhok in Amsterdam Zuid Oost.
Helaas resteerde tot de aanvang van de verkoop te weinig tijd om alle duiven op het lijstje eens rustig in de hand te nemen. Iets dat eigenlijk wel het plan was. Een korte zichtkeuring was het enige alternatief. Op het lijstje werden met behulp van een geleende pen een aantal stipjes gezet. Alle duiven zagen er prima verzorgd uit maar dit vijftal sprak mij bijzonder aan. De vraag was alleen hoe het prijspeil zich zou ontwikkelen. Ook was het even aanzien of mijn smaak niet te duur was. Mijn budget stond vast want de hokken zaten eigenlijk al vol maar deze verkoop leek mij een buitenkans.
Juist bij het bekijken van de laatste duiven werden tussen de bezoekers twee Noord Hollandse sportvrienden ontwaard. De twee broers die ik onlangs sprak ten behoeve van een reportage hadden huis en haard wel vroeg verlaten waardoor ze over iedere duif een oordeel hadden. Gezien de prestaties en de kwaliteit van de duiven op de hokken van deze mannen een oordeel dat mij goed zou kunnen helpen bij de mogelijke aanschaf van enkele duiven.
Aldus geschiedde, bij iedere duif op mijn lijstje bespraken we kort de stamboom en gaven de broers hun mening over de bouw. Dit resulteerde in de aankoop van 3 al iets oudere duiven (2010) en eentje van het bouwjaar 2013. 3 Duiven waren spotgoedkoop, 1 doffer was wat duurder. Een algemeen beeld overigens. Menigeen kon voor een uiterst vriendelijke prijs een mandje vullen met goedgebouwde en uitstekend verzorgde duiven. Ook mijn sportvrienden kochten de 2 jonge doffertjes die ze op het oog hadden voor een uiterst vriendelijke prijs. Vrijwel alle bezoekers (die bijna allemaal kopers bleken) gingen dan tevreden huiswaarts. Zaalverkoop, het blijft leuk!
OP EIGEN HOK
Zal ik heden morgen even een volière leegmaken om mijn nieuwe aanwinsten te huisvesten. Ondanks hun ravissante verschijning, want de duiven waren werkelijk uitstekend verzorgd, zal ik ze nog een tijdje ‘apart houden’. Sinds het debacle van het najaar 2013 toen een aantal meerjarige kweekduiven mijn kweekhok kwam versterken en de Paratyfus problemen volgden, plaats ik geen oude duiven direct op mijn hok. Ze moeten eerst maar even aantonen hoe ze er voor staan. Bijkomend voordeel is dat ze ook niet besmet kunnen raken door een nog mogelijk sluimerende besmetting. De vraag is slechts of het wil werken 2 koppels in een hokje. Vaak wordt een van de doffers dan te bazig. Mocht dit voorkomen dan zoek ik een alternatief onderkomen. De tijd zal het leren.
De tijd heeft ook geleerd dat het houden van najaarsjongen ook zo zijn problemen oplevert. Afgelopen maandag liet ik ze los met mooi weer maar lieten de weergoden mij in de steek. Mist, hevige mist die een halfuurtje later opkwam. Bij thuiskomst van mijn werk zaten er slechts 14 van de 22 jongen in het hok. Niet zo goed voor het humeur maar gedane zaken nemen geen keer. Op dinsdag keerden er nog 2 weer. Hierna stokte de teller dus het experiment met de najaarsjongen heeft het een gevoelige klap opgelopen. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.
Voor het overige valt er nog steeds niet veel te melden. Komend weekeinde zal begonnen worden met koppelen. Volgens een nieuw recept, althans bij de vliegers. Hierover volgende week meer.
Tot volgende week!
Michel Beekman