Ziek en 140 jaar!
Zondag 29 november 2015. Dit keer een kort weekstuk. Debet hieraan is mijn lichamelijke gesteldheid van de schrijver. Het snot druipt mijn neus uit en ook mijn keel is niet zoals het hoort. Keelontsteking vrees ik gezien de kleur van hetgeen ik ophoest. Door bovenstaande lijkt ook de thermostaat die de lichaamstemperatuur regelt van slag. In gewoon Nederlands, de koorts die al een tijdje sluimerde is nu doorgebroken.
Als ik een postduif was had ik nu zeker niet aan een wedstrijd kunnen deelnemen maar als mens heb je die keuze niet. Zeker als mens met postduiven dienen er een aantal zaken gewoon door te gaan ziek of niet.
Zo had ik op zaterdag een afspraak bij P.V. de Snelvlieger uit Haarlem. De afspraak stond al meer dan een jaar en dan kun je door wat lichamelijk ongemak geen verstek laten gaan. Een paar paracetamols maakten het toch mogelijk om de receptie van het 140 jarig bestaan van deze illustere vereniging te bezoeken. Een vereniging die 140 jaar bestaat is in de Nederlandse sportwereld überhaupt een unicum laat staan in onze (postduiven)sport. Een kleine speurtocht op Internet leert dat er in Nederland nog een vereniging in onze sport is die deze bijzondere bestaansduur wist te realiseren. Deze vereniging is gezeteld in het Zuid Limburgse Vaals (PV Huiswaarts).
Het is bijna niet voor te stellen dat er 140 jaar geleden al mede mensen waren die duiven hielden om met elkaar de strijd aan te binden. Gewone volksjongens waren het waarschijnlijk niet gezien de weerstanden die men moest overwinnen. Iets simpels als een postduif wegbrengen was een hele opgave. Toch, zo verhaalde spreker Arie van Dam, werden er in 1895 al serieuze vluchten vervlogen. Waarbij de Haarlemmers zich beperkten tot een eind vlucht vanuit Mons (Zuidwest België), waagde de zogenaamde Amsterdamse Bond zich al aan vluchten vanuit Bilbao en Mulhouse. Bizar wanneer er bij in ogenschouw wordt genomen dat de duiven in 4 sprongen deze eindvluchten bereikten.
Bang voor een achterblijver moest je in die tijd niet zijn. Veel duiven bereikten namelijk hun thuisbasis niet. Ook het registreren van de aankomsttijd was anders dan tegenwoordig want een duivenklok bestond in die jaren nog niet. De duiven werden voorzien van een geheim vleugelmerk en dat moest bij thuiskomst op de een of andere wijze getoond worden ….
De receptie was door voorzitter Dik van der Wel en zijn mannen en vrouwen goed in elkaar gezet. Er was een slight-show van oude en nieuwe beelden. Op de tafels lagen historische artikelen uitgespreid terwijl ook een aantal prominente sprekers acte de presence gaven. Naast de eerder genoemde Arie van Dam waren dit de burgemeester van Haarlem, de heer Bernt Schneiders en de voorzitter van de NPO, de heer Dirk Buwalda. Beide heren verhaalden over het belang van het verenigingsleven voor de gemeenschap waarbij Dirk Buwalda nog een tipje van de sluier oplichtte inzake de door het NPO bestuur gewenste veranderingen in de organisatiestructuur. Het NPO bestuur wil meer “macht”. Als voorbeeld noemde Buwalda het hulpeloos / bevoegdheid loos aan de kant staan van het NPO bestuur bij de kwestie(s) tussen de afdelingen 5 en 12.
Al met al ging de tijd snel en werd er door voorzitter van der Wel nog getoost op het toekomstige 150-jarig bestaan. Iets dat niet onmogelijk moet zijn gezien het huidige ledental.
OP EIGEN HOK
Was er ook geen tijd om ziek te zijn. Op zaterdag was het namelijk weer hard werken omdat ik de afgelopen week weer eens een dagje en een nachtje van huis was. Naast de voorbereiding vereist dit ook wat na bereiding. Immers met het huidige vochtige weer wordt het een beetje een zootje in de hokken . Bij mij tenminste, wellicht doordat het aantal duiven nog aanzienlijk is en de geslachten ook nog niet gescheiden waren.
Dit laatste is inmiddels wel gebeurd. Ondanks de lichamelijk ongemakken heb ik vandaag namelijk de dames en heren uit elkaar gehaald. De hoogste tijd want de rui verloopt toch wat trager als ze bij elkaar zitten.
Ook werden vandaag de kweekduivinnen opgehaald die sinds de zomer bij mijn buurman in een leegstaande volière huisden. Ook deze afspraak stond al en ook deze afspraak moest coute que coute doorgaan. Ik wil namelijk mijn kweekduiven (of wat hiervoor doorgaat) na Kerst koppelen. Om de duivinnen in een goede conditie te brengen wil ik ze de komende weken zelf nog even vertroetelen.
Naast een rijkere mengeling zullen ze ook nog de nodige liters thee voorgeschoteld krijgen zodat de oude dons die bij een aantal dames nog niet geruid was te doen vallen. Ook een iets langere duur van het daglicht (middels kunstlicht) moet de conditie nog even een boost geven.
Tevens werden vandaag nog een 8-tal kweekduiven opgehaald bij sportvriend Cor want ook die afspraak stond al. Het betrof zijn kweekmateriaal voor de dagfond. Een aantal jaar geleden werd hierin geïnvesteerd maar Senior die nu de oude duiven verzorgd wil zich vooral toeleggen op de Vitesse en Midfond. Een buitenkansje want het betroffen stuk voor stuk prima gebouwde duiven.
Afwachten maar weer wat dit brengt. Mijn kweekhok zit wel een beetje vol maar gelukkig kan ik op mijn beurt een sportvriend uit het Zuiden helpen met een aantal koppeltjes …..
Tot volgende week, hopelijk met een betere lichamelijke gesteldheid.
Michel Beekman