Zomertijd en andere zaken
Zondag 30 maart. Deze week weer eens een vroeger weekstuk. Vandaag maar even ‘een halve dag genomen’ betreffende de verzorging van de duiven. Na de 10 uurtjes van gisteren was vandaag de pijp al een beetje leeg na 3 uurtjes. Het zal de vermoeidheid van gisteren zijn. De vlieghokken van de oude duiven werden namelijk zeer grondig gedesinfecteerd. Ook bracht ik de zomerjongen nog even een kilometertje weg en timmerde ik nog wat aan het hok. Vanmorgen was het lichaam stijf en stram. Ondanks het nog niet zo oude bouwjaar (1966) schreeuwde het lichaam om rust.
Misschien kwam het door de overgang naar de zomertijd. Als duivenmelker ben ik er erg blij mee. Het verzorgen van duiven wordt nu wat relaxter. Na het eten (voor mij persoonlijk nog voor het eten) nog even in de tuin de puntjes op de ‘i’ zetten zonder vrees dat het snel donker wordt. Alle werkende melkers kijken er volgens mij naar uit. Vanaf het moment dat de zomertijd daar is wordt de duivensport pas eerlijk(er) want ook zij die nog werken in loondienst kunnen dan hun duiven in het vaste seizoen ritme brengen.
Dit ritme mis ik dus zelf vandaag een beetje. Misschien door de overgang naar de zomertijd misschien door de verkoudheid die ondanks een doxycycline kuurtje nog niet erg wil overgaan. Mijn hoofd voelt een beetje zwaar, wolkerig en ondanks de medicamenten komen er nog typisch gekleurde substanties uit neus en keel. Het wil niet overgaan en dat is een mooi bruggetje naar de duiven op mijn hok.
De gezondheid is nog steeds niet 100% naar het zin. De vliegduiven eten met lange tanden waar ze eigenlijk het voer naar binnen moeten hameren. Een fitte duif eet namelijk snel en in een hoog tempo. Als het ware bang dat een hokgenoot zijn of haar graantje oppikt. Natuurlijk zorgen de (relatief) hoge temperaturen voor iets minder eetlust maar ze moeten toch gewoon gretig eten. Daarnaast wil een aantal duivinnen niet echt goed vliegen. Van de 65 of hoeveel het er ook exact mogen zijn (ik tel ze nooit) vliegen er een stuk of 5 niet of nauwelijks. Ze gaan op het huis zitten terwijl de rest van de koppel haar rondjes vliegt. Helaas hieronder ook een paar duiven die vorig jaar prima presteerden op de dagfond. De vraag is willen ze niet vliegen of kunnen ze niet vliegen ….. Zijn het de naweeën van de Paratyfus of is de Streptokokken besmetting die toen ook geconstateerd werd nog steeds hinderlijk aanwezig?
Het was dan ook een prettige toevalligheid dat afgelopen vrijdag een gezondheidscontrole gepland stond. De laatste voor het vliegseizoen en daarom altijd zo’n twee weken voor de eerste wedvlucht. Op deze manier kan er nog ingegrepen worden als de duiven iets mankeren en is de periode tot het seizoen niet te lang als ze wel in orde zijn.
Vrijdag diende ik mij even voor twaalf uur in het Limburgse Beek te melden. Na een tussenstop in Den Bosch om mijn goede vriend op te pikken arriveerde we keurig volgens planning in een zonovergoten Beek, volgens mijn informatie het oudste dorp van Nederland (van 5000 jaar voor Christus). Dierenarts Peter zat al op ons te wachten. Het was niet zo druk dus er was alle tijd om eens grondig te spreken over de status van de duiven.
De gebruikelijke checks leverden niets op. Zelfs de ‘pestkopbacterie’ zoals de door Peter gevonden onbekende bacterie in afwachting van een officiële naam voorlopig genoemd is werd bij mij niet aangetroffen (wel bij de kweekduiven van mijn vriend uit Den Bosch). Echter de hierboven beschreven problemen deden dierenarts Peter besluiten dat er toch een breed product ingezet diende te worden. 8 Dagen kuren met poeder 30 moet de laatste invloeden van Paratyfus en/of Streptokokken de kop indrukken! Bijkomend effect is dat dit product ook nog eventuele luchtwegproblemen opruimt. Een en ander past bovendien (nog) goed in de opbouw richting het vliegseizoen en in het begeleidingsschema voor de rest van het seizoen (hierover een volgende keer meer).
Al pratend over de diverse problemen in de sport, de verliezen met de jonge duiven, de nieuwe bacterie, de regelgeving over antibiotica en nog allerlei zaken vloog de tijd en het was dan ook al bijna 13:30 uur toen we de praktijk verlieten. Erg fijn om eens zo uitgebreid met een dierenarts van gedachten te kunnen wisselen. Nu gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik dit genoegen in het verleden ook vaak smaakte bij Nanne Wolff. Echter zo vlak voor het seizoen en na een periode vol problemen ,die niet of nauwelijks over zijn, is het erg geruststellend te spreken met een specialist die de rust bewaart en geen last heeft van de emoties waar je als liefhebber wel last van hebt. Die bovendien helder voor ogen heeft hoe je duiven met een combinatie van genees- en natuurlijke middelen zo optimaal mogelijk aan de start moet brengen en in conditie moet houden gedurende het seizoen.
Daags na thuiskomst startte ik met de kuur. Nu maar afwachten hoe de duiven reageren of de behandeling.
OP EIGEN HOK
Is het meeste al vermeld. Enige bijzonderheden om te melden zijn het feit dat de duivinnen inmiddels 11 maal hebben gevlogen en inmiddels met enige snelheid door het luchtruim (beginnen te) klieven. Op die paar na die niet goed willen of kunnen vliegen. Deze slepers remmen te koppel nog een beetje. Als dit niet snel overgaat zal ik de twee goede duivinnen die hier last van hebben verplaatsen naar het kweekhok en de andere ruimen.
Daarnaast heb ik de jonge garde voor het eerst buiten. Eerst een bad en dan de vrijheid. De vraag is of ze een beetje binnen willen komen. Afwachten maar weer. Tot volgende week!
Michel Beekman